"ଆମ ଘର" [ଏଇ ଘରେ ଆମେ ଏକାଠି ଥାଉ, ଏକାଠି ଖାଉ...] - (ପୁରୁଣା ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକ କବିତା) - ପଢନ୍ତୁ ଓଡ଼ିଆରେ

"ଆମ ଘର" [ଏଇ ଘରେ ଆମେ ଏକାଠି ଥାଉ, ଏକାଠି ଖାଉ...] - ବହୁ ପୁରୁଣା ପିଲାଙ୍କ କବିତା । ଏହି କବିତାର କବିଙ୍କ ନାମ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମର ହସ୍ତଗତ ହୋଇନାହିଁ ।

"ଆମ ଘର"

ଏଇ ଘରଟିରେ ଜନମ ମୋର ।
ଝାଟିମାଟିର ଏ, ନଡ଼ା ଛପର ।
ଏଇ ଘରେ ଆମେ
ଏକାଠି ଥାଉ, ଏକାଠି ଖାଉ,
ଏକାଠି ବସୁ, ଏକାଠି ହସୁ ।
ବୁଢ଼ୀ ମା’ ପାଶେ
ଗପ ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ନିଦଟି ଆସେ ।

ଏଇଟି ଆମର ରୋଷେଇ ଘର ।
ଏ ଘର ଭିତର ସଫାସୁତର ।
ଏଇଠାରେ ମାଆ
ପରିବା କାଟେ, ବେସର ବାଟେ,
ଜାଇ ରଗଡେ଼, ଶାଗ ଖରଡେ଼,
ଗଢ଼ଇ ପିଠା- ଆରିସା, କାକରା ଆହାଃ କି ମିଠା !

ଏଇଟି ଆମର ଫୁଲ ବଗିଚା ।
ତଳେ ପଡ଼ିଛି କି ଘାସ ଗାଲିଚା !
ଉଡ଼ି ଉଡ଼ି ଆସେ
ପରଜାପତି ତରକା ଅତି
ଏଇଠି ବୁଲେ ଫୁଲରେ ଝୁଲେ !
କଳସୀ ଆଣି
ଫୁଲଗଛ ମୂଳେ ଦିଏ ମୁଁ ପାଣି ।

ଏଇଟି ମୋହର ପଢ଼ିବା ଘର ।
ସଜାଇ ରଖେ ମୁଁ ବହିପତର ।
ଏଇ ଘରେ ନିତି
ମନ ହରଷେ ଗଣିତ କଷେ,
ମୋ ବହି ପଢ଼େ, ଖେଳଣା ଗଢ଼େ ।
ଧରେ ମୁଁ ତୂଳୀ
ଛବି କରେ ବସି ଭଳିକି ଭଳି ।

ଏଇଟି ଆମର ଟିକି ଗଡ଼ିଆ ।
ଥିରି ପାଣି ତା’ର କେତେ ବଢ଼ିଆ !
କେତେ ଗଛ ଛାଇ,
ଆଲୁଅ ଦିଶେ, ପାଣିରେ ମିଶେ ।
ବଗୁଲି ଆସେ, କୂଳରେ ବସେ ।
ଗଡ଼ିଶାଟିଏ ଚମକି ଡିଏଁ ।
ଥାଏ ମୁଁ ଥାଏଁ
ତାଳିଟାଏ ମାରି ପାଣିକି ଡିଏଁ,
ଏ କୂଳୁ ସେକୂଳ ପହଁରିଯାଏ ।

ଏଣିକି ଏ ଘର ବଦଳିଯିବ ।
ଝାଟିମାଟି ରୂପ ଆଉ ନଥିବ ।
ଆମ ହାତେ ଯିବ
ଛାତ ପାଲଟି ଏଇ ଚାଳଟି ।
ନିଆଁ ପାଣିର ତୁଟିବ ଡର ।
ବିଜୁଳିବତୀ
ଘରକୁ କରିବ ଉଜଳ ଅତି ।