Recent Posts

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷଣ: "ସ୍ଵାଧୀନତା ଦିବସ" (Independence Day) - ସ୍କୁଲ୍ ଓ କଲେଜ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ

August 5, 2018
Class 1 to 10 All School eText Book, 80s-90s Old School Books, College Text Books, 250+ Janhamamu Magazine, Nijukti Khabar, Sishulekha Magazines Now Available on our new "Odia Pathagara" App.
Please Install from Playstore. Click the button to Install for Free!
Download (APP)
Following is the Speech or Bhasan for Independence Day of India in Odia language for Students, Teachers. Students can take print out of this page for their Speech preparation for upcoming Indian independence day 2017. No PDF available this time. PDF will available on August 14. Swadhinata Divas bhasana, odia bhasana, odia speech of swadhinata divas,
ସ୍ଵାଧୀନତା ଦିବସ
              ଆଜି ଆମେ ଆମ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ "___" ତମ ସ୍ଵାଧୀନତା ଦିବସ ପାଳନ କରୁଛୁ । ଏହି ଅବସରରେ ମୁଁ କିଛି କହୁଥିବାରୁ ନିଜକୁ ଭାଗ୍ୟବାନ ମନେ କରୁଛି । ସ୍ଵାଧୀନ ଶବ୍ଦଟି ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ଵାଗତଯୋଗ୍ୟ । ପରାଧିନ କଷ୍ଟ ଦାୟକ । ବଣର ପଶୁପକ୍ଷୀ ପଞ୍ଜୁରୀରେ ରହିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି ନାହିଁ । କାରଣ ସମସ୍ତେ ମୁକ୍ତ, ସମସ୍ତେ ସ୍ଵାଧୀନ । ଜନ୍ମଠାରୁ ମୃତ୍ୟୁ, ମୃତ୍ୟୁଠାରୁ ଜନ୍ମ ସମସ୍ତେ ସ୍ଵାଧୀନତା ହିଁ ଚାହାଁନ୍ତି । କାଳର କରାଳ ଗତିରେ ମଣିଷ ବା ଜାତି ପରାଧୀନ ହୋଇଯାଏ ।

                ଦୁର୍ବଳତାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ଦୃଢ଼ ଏକତା ଅଭାବରୁ ଶତ୍ରୁମାନେ ଆମ ଦେଶକୁ ଅନେକ ଦିନ ଅଧିକାର କରିଥିଲେ । ସେତେବେଳେ କଥା କହିବା, କାମ କରିବା, ଖାଇବା, ପିଇବା, ବସିବା ଉଠିବାରେ ଆମର ସ୍ଵାଧୀନତା ନ ଥିଲା । ଶାସକ ଯାହା ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେମିତି ଚାହୁଁଥିଲେ ଆମେ ସେମିତି ଚଳିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଉଥିଲୁ । ଇଂରେଜମାନେ ମାତ୍ର ୩୦ ପାଉଣ୍ଡ ଖର୍ଚ୍ଚକରି ଯେଉଁ ଇଷ୍ଟଇଣ୍ଡିଆ କମ୍ପାନୀ ଗଢ଼ିଥିଲେ ସେହି କମ୍ପାନୀ କେତୁଟା ବର୍ଷ ଭିତରେ ପୂତ ପବିତ୍ର ଭାରତ ଭୂଖଣ୍ଡକୁ କରାୟତ କରିନେଲେ । ସେତେବେଳେ ଭାରତର ଦୁର୍ବଳ ମୋଗଲ ବାଦଶାହା ବାହାଦୁର ଶାହା ଜାଫର, ଭାରତୀୟଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକତାର ଘୋର ଅଭାବ, ଭାଇ ଭାଇ ମଧ୍ୟରେ ଶିଖି-ମନାଇ, ମନୋଭାବ, ଆମକୁ ପରାଧିନ କରିଦେଲା । ଆର୍ଯ୍ୟାବର୍ତ୍ତରେ ଅଶୁଭ ଶକୁନ ଡେଣା ମେଲାଇଲା । 

             ୧୭୫୭ର ପଲାସୀ ଯୁଦ୍ଧ, ୧୭୬୪ର ବକ୍ସାର ଯୁଦ୍ଧ ପରେ ଭାରତମାତା ଛିନ୍ନମସ୍ତା ହୋଇଗଲା । ଭାରତବାସୀ ଅନାଥାଶ୍ରମର ଅନାଥ ଶିଶୁ ହୋଇଗଲେ । ଜରା ନିବାସରେ ଜରାଜର୍ଜରିତ ବୃଦ୍ଧ ପାଲଟି ଗଲେ । ଯେଉଁ ମୁଣ୍ଡ ଉର୍ଦ୍ଧମୁଖି ଥିଲା ସେଦିନ ଅଧମୁଖ ହୋଇଗଲା । ତଥାପି ମହାଭାରତୀୟ ଜାତି ଇଂରେଜ ଶକ୍ତିର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ମୁକାବିଲା କଲା । ସିରାଜଉଦଉଲାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଟିପୁସୁଲତାନ, ଜୟୀରାଜଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଲକ୍ଷ୍ମଣ ନାୟକଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଶପାଇଁ ପ୍ରାଣବଳୀ ଦେବାକୁ ଆଗେଇ ଆସିଲେ । ଶତ ସହସ୍ର ନରନାରୀ ଯୁବକ ଯୁବତୀ, ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ପଙ୍ଗୁ, ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ଭାବରେ ସ୍ଵାଧୀନତା ଲାଗି ବଜ୍ର ସଂକଳ୍ପ ନେଲେ । ସେମାନେ ଚାହିଁଥିଲେ ରକ୍ତ ବଦଳରେ ମୁକ୍ତି । ପରାଧିନ ବଦଳରେ ସ୍ଵାଧିନ । 

               ୧୮୫୭ର ସିପାହୀ ବିଦ୍ରୋହରେ ଝାନ୍ସି ରାଣୀଙ୍କ ରଣକୁହାଟରେ ଇଂରେଜ ସେନାପତି ଚମକି ଉଠିଲେ । ଜଗଦୀଶପୁରର ଜମିଦାର କନୱର ସିଂ ଇଂରେଜର ମୁକାବିଲା ଲାଗି ନିଜ ହାତକୁ ନିଜ ତରବାରିରେ କାଟି ଗଙ୍ଗାକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କଲେ । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଆହ୍ଵାନରେ ସାରା ଭାରତ ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେଲା । କୁଟି ଖାଅ, କାଟି ପିନ୍ଧ ସ୍ଲୋଗାନ୍ ସାରା ଦେଶରେ ପ୍ରତିଧ୍ଵନିତ ହେଲା । 

୧୯୩୦ରେ ସମୁଦ୍ର ଇଲାକାରୁ କୁନି କୁନି ବାନର ସେନାମାନେ ଗାଇଲେ - "ତୁମେ ମାର କେତେ ବେତ ମାରିବ, ଜୀବନକୁ ଆମେ ପାଣି ଛଡାଇଛୁ, ତୁମେକି ଆମକୁ ପାରିବ ? "

୧୯୩୮ କିଶୋର ସହିଦ୍ ବାଜିରାଉତଙ୍କ କଣ୍ଠରୁ ଶୁଭିଲା “ପ୍ରଜାମଣ୍ଡଳର ହୁକୁମ ନାହି, ଡଙ୍ଗା ମୁହି ଛାଡ଼ିବି ନାହିଁ” । 

୧୯୪୨ ବଞ୍ଚେମ୍ବର ଗୋଆଲିଆ ଗ୍ୟାଙ୍କ ନୈମିଦାନରୁ ପ୍ରତିଧ୍ଵନିତ ହେଲା – “ଭାରତ ଛାଡ଼”, “କର ଅବା ମର”, “କରେଙ୍ଗେ ୟା ମରେଙ୍ଗେ” ।

୧୯୪୪ରେ ବିଶ୍ଵତ୍ରାସୀ ସୁବାଷ କହିଲେ – “ମୋତେ ରକ୍ତ ଦିଅ, ମୁଁ ତୁମକୁ ସ୍ଵାଧୀନତା ଦେବି” । 

            ପିଲାରୁ ବୁଢ଼ା, ଦେଶ ଲାଗି ପାଗଳ ହୋଇଗଲେ । ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଝଣ୍ଡା ଭାରତର ସଫେଦ ଆକାଶରେ ରୋମାଞ୍ଚ ସୃଷ୍ଟିକଲା । ସବୁଆଡ଼ୁ ଶୁଭିଲା- “ଝଣ୍ଡା ଉଚ୍ଚା ରହେ ହମାରା” । ଆଜି ଆମେ ସ୍ଵାଧୀନ ଦେଶର ସ୍ଵାଧୀନ ସନ୍ତାନ । ଆଜି ସେହି ଝଣ୍ଡା ତଳେ ଶପଥ ନେବା ଭାରତକୁ ମହାନ୍ କରି ଗଢ଼ିବା । ମୁଁ ଏତିକି କହି ମୋର ବକ୍ତବ୍ୟ ଶେଷ କରୁଛି । 

ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍, ଭାରତ ମାତା କି ଜୟ

5 comments: